باور به نور و روشنایی است که شب یلدا ، جشن مهر و روشنایی به ما هدیه می دهد

سم الله الرحمن الرحیم

در آستانه «یلدا» قرار داریم.

«یلدا» تنها یک شب نیست، بلکه چون «نوروز» نمادی است از فرهنگ بلند ملتی خداپرست که طبیعت را دوست دارد و به آن ارج می‌گذارد .

«یلدا» درازترین شب در سرد‌ترین فصل سال است. در این شب دردها نیز سنگین‌تر و دردناک تر است، همچنان که می‌توان بر گرما و شادی آن نیز افزود.

«یلدا» ما را به تأمل و همدلی فرا می‌خواند، به تأمل در لایه‌های زندگی آنان که در حجاب این تاریکی سرد نفس می‌کشند و همدلی نسبت به آنان که در زوایای پنهان این شب دراز، هنوز به روزنه‌های روشنایی که از سوی دیگران به رویشان باز شده یا می‌شود امیدوارند. روزنه‌ای که دین انسان مدار ما نیز آن را گشاده‌تر می‌کند و چه کسی است که این فریاد دل‌انگیز و بیدارگر را بشنود و جانش سرشار از انگیزه کمک به دیگران نشود که:

«هر کس شب را به بامداد آورد و نسبت به هم‌کیشان خود اندیشناک و در صدد رفع مشکل آنان نباشد مسلمان نیست»

همچنان که دستگیری از هر انسانی با هر آیین و گرایش سرلوحه فرمان‌های اسلام و نیز مقتضای روح ملی ما است.

این فریادها باید در شبی که صبح آن آغاز زمستان است رساتر در گوش جانمان طنین‌انداز شود.

همان‌گونه که گرد‌هم‌آیی و گرم‌کردن «یلدا» با تمسک به آیین و فرهنگ و بخصوص شعر و ادبی که آیینه روح ملت است، درخور تحسین است. در این سردترین و درازترین شب یاد «کودکان کار و انسان‌های بی‌خانمان و سرگشته که بر بستر زمین سرد با روانداز آسمان فسرده به سر می‌برند» نیز از اهتمام و اهمیت جدی برخوردار است و چه خوب است که همگان به فکر این عزیزان باشیم و گامی در جهت رهایی از آنان از این وضعیت تلخ و کاستن از رنج و سرما و بی‌خانمانی آنان و گرم‌کردن زندگی‌شان برداریم.

در این‌جا نیز از اقدام‌های خیرخواهانه نهادهای مردمی و اجتماعی نیز تشکر می‌شود، ولی حجم و گستردگی مشکل چنان بوده است که رفع آن به این آسانی‌ها میسر نیست.

خوب است که هرکس به فراخور حال و توان خود شب یلدای امسال (بلکه همه شب‌های زمستان را) برای رفع مشکل آنان که چشم به راه مهربانی مایند گرم‌‌تر کند. مهدی امینی فرد